خیمه معرفت یک قالب تربیتی است که هدف اصلی آن، تحقق بخشیدن به اهداف تربیتی مجموعه است. این دوره به عنوان یک جمع هویت‌دار (بین ۵ تا ۱۵ نفر) با اعضای یک مقطع تحصیلی، بر سه عنصر کلیدی هویت داشتن خیمه، ارتباط اعضا با مربی، و انسجام اعضا با یکدیگر تمرکز دارد. برای مثال، نام‌گذاری خیمه و خطاب مستمر اعضا با آن نام، به ایجاد هویت جمعی کمک می‌کند.

اهداف اصلی آموزشی:

1.  

   تفکر: اولین هدف، آموزش چگونگی فکر کردن بر روی مسائل اساسی حیات (مانند "از کجا آمده‌ام آمدنم بهر چه بود؟") و تفکر قبل از اقدام است. این هدف منجر به خودیابی، توانایی تدبیر امور، و استقلال فکری می‌شود.

    

2.  

   ایجاد انگیزه رشد و حرکت: پس از خودیابی، هدف این است که دانش‌آموز وادار به حرکت شده یا سرعت و مسیر حرکت خود را بهبود بخشد. این امر با شکوفایی فطرت (گوهر وجودی خداجو) و دغدغه رشد دائمی خود مربی محقق می‌شود.

    

3.  

   معرفت‌افزاری: یادگیری معارف مختلف مورد نیاز، با این تذکر که مربی باید معارف اولویت‌دار و متناسب با سن را بیان کرده و دانش‌آموز را تشنه مطالعه و وصل به کتاب کند.

    

4.  

   قدرت نقادی و توانایی برداشت: دانش‌آموز باید قدرت تشخیص سره از ناسره را داشته باشد، زود چیزی را نپذیرد یا رد نکند، و به اصطلاح ابن‌الدلیل شود. همچنین باید بتواند از متون، برداشت و تحلیل درستی داشته باشد.

    

5.  

   قدرت سخنوری: ایجاد فرصت برای صحبت کردن، مناظره و تحمل شنیدن حرف مخالف در دانش‌آموزان.

    

    

این دوره بر خلاف منبر، گفتگو محور و دوطرفه است. مربی با تنظیم سناریو و استفاده از یک ایده شروع مناسب و محسوس، بحث را هدایت می‌کند و تلاش می‌کند تا به جای فکر کردن به جای دانش‌آموز، او را وادار به فکر کردن کند. در نهایت، خروجی کلی خیمه، تربیت یک مجاهد (کنشگر فعال) و نه یک فرد خنثی یا منفعل است.