فوت و فن های مربی گری نوجوان
این دوره به «فوت و فن» اصلی و ریشه‌ای مربیگری می‌پردازد: اولویت «خودسازی» مربی بر متربی. استاد وافی تاکید می‌کنند که مربیگری یک شغل روتین نیست، بلکه یک «دغدغه» و ماموریت برخاسته از سوز درونی است که با شناخت ارکان تربیت محقق می‌شود.
فوت و فن‌های مربیگری: از خودسازی مربی تا شناخت نوجوان امروز
این دوره، با طرح یک پرسش اساسی از خودِ مربی آغاز می‌شود: آیا مربیگری برای شما یک «عادت» و شغل روتین است یا یک «دغدغه» و ضرورت برخاسته از سوز درونی؟
استاد وافی تاکید می‌کنند که اولین و مهم‌ترین فن مربیگری، اصلاح و «خودسازی» خود مربی است. مربی که خود درگیر روزمرگی و «دور زدن» (مثال الاغ آسیاب) است، نمی‌تواند راهبر باشد و باید ابتدا «آنکه در آینه است» را اصلاح کند.
در این دوره چه می‌آموزید؟
این درس، نقشه راه کلان و ارکان پنج‌گانه یک عملیات تربیتی را مشخص می‌کند:
۱. مخاطب‌شناسی: شناخت دقیق انسان، نوجوان و به‌ویژه «نوجوان امروزی» (مجازی‌زده، پرمشغله، کم‌تحرک و بی‌مسئله).
۲. هدف‌گذاری: تعیین اهداف عملیاتی (شناختی، گرایشی، رفتاری) به جای اهداف کلی و مبهم.
۳. روش‌شناسی (چگونه): آشنایی با روش تربیتی اسلام برای ایجاد تحول در انسان.
۴. برنامه و قالب: طراحی محتوا و قالب‌های متناسب با اهداف و مخاطب.
۵. دشمن‌شناسی: شناخت رقیبی که ۲۴ ساعته در حال بذرپاشی در ذهن نوجوان است.
راهکارهای کلیدی مواجهه با نوجوان امروز
این دوره سه راهکار اساسی برای تربیت «نوجوان مجازی‌زده» ارائه می‌دهد:
تربیت عقلانی: تقویت قدرت تفکر، تدبر و عاقبت‌سنجی در متربی.
معرفی «عشق برتر»: ارائه الگوها (اهل بیت، شهدا) و ادعیه برای جایگزینی محبوب‌های فعلی.
نقد ظریف بت‌ها: شکستن محبوب‌های کاذب نوجوان (سلبریتی‌ها، خواننده‌ها) با روشی هوشمندانه.
استاد حجت الاسلام و المسلمین مجتبی وافی
ایشان از اساتید برجسته، نظریه‌پرداز و صاحب‌نظران کلیدی در حوزه «نظام‌سازی تربیتی» و «تربیت نوجوان» در سطح کشور هستند.
استاد وافی به عنوان موسس و مسئول «مرکز تخصصی طلیعه حکمت»، نقشی محوری در طراحی مدل‌های جامع تربیتی و توانمندسازی مربیان ایفا می‌کنند.
تالیفات، محتواهای آموزشی و سخنرانی‌های متعدد ایشان، به عنوان یکی از منابع اصلی و راهبردی برای فعالان، مربیان و مجموعه‌های فرهنگی و تربیتی شناخته می‌شود.